gedicht: geschreven toen ik mij bevond op een dak hoog boven het geluid vansnelweg en stad op donderdag 20 augustus 2015
 |
| "..stoel hond koffiebeker & restanten vam de avond voorafgaand aan deze ochtend..." |
geluid is een muur
konstante stroom
van eindig gestopte stiltes
zij wachten
tussen twee sprinten door vanuit
de nacht
lag er eerst nog een veld
vol oneindige einders
geluid is een muur
die mij ook weer
verlaat
gedicht: gelezen bij Polygonaal Poëzie - Byond Borders,Tilburg zondag 13 september 2015
 |
| "...podium binnen ín de poëziewagon bij Polygonaal Byond Borders Tilburg..." |
de schaal/
die staat op tegels/
bemost tussen aarde schieten weggegooide/
takjes blad wortel/
hangen groene tomaatjes/
in strakgespannen velletjes achter mijn oogleden/
te branden/
ik kijk er náár en stevenen mijn woorden/
af op ongemerkt toch nog/
het pijnt pijnt stokt het huilt/
wat je dacht als één is gewoon twee/
tussen stoeptegels tussen het mos in aarde kruit/
één heel klein groen blaadje dat/
ontspruit daar zomaar tussen waar verder/
eigenlijk niets groeit want perken/
liggen verder weg in toch jong/
ontsteekt nieuw het legt zich bloot in mijn/
hoofd dat warm alles bij elkaar denkt /
dat moment die confrontatie. Je schrikt/
dat ben jij niet hoe kan je al die /
jaren zo over je heen gezien hebben/
dat je dus al die tijd dat hulsel/
bent die mij nooit binnenlaat/
gedicht: gelezen bij Plein Air a/d Mark (Breda) zondag 30 augustus 2015
 |
| "... |
de ochtend snuift weer coke/
licht en luchtig danst zij over/
de weg loopt strak en zwart/
door woeste weiden slorpt bermen/
schiet stekels af op ginder/
zij brengt mij in de war/
alles wordt nog ruimer en groter dan ik/
kan bevatten als leven dat is zoals/
een veelkoppig beest. Maar je weet van/
maar één kop/
De planken van je klerenkast vertellen het/
al jaren keer op keer/
in de kerk heb je je kerkboek houten banken/
doen pijn aan het zitten buiten is beter/
daar groeien bospenen in aarde/
langs de weg trek je er een uit/
oranje zijn de knopen van je jasje en je/
kniekousen de schoenen lakgroen met/
een touw zat de kerk om je middel/
licht en luchtig danst zij over/
de weg loopt strak en zwart/
door woeste weiden slorpt bermen/
schiet stekels af op ginder/
zij brengt mij in de war/
alles wordt nog ruimer en groter dan ik/
kan bevatten als leven dat is zoals/
een veelkoppig beest. Maar je weet van/
maar één kop/
De planken van je klerenkast vertellen het/
al jaren keer op keer/
in de kerk heb je je kerkboek houten banken/
doen pijn aan het zitten buiten is beter/
daar groeien bospenen in aarde/
langs de weg trek je er een uit/
oranje zijn de knopen van je jasje en je/
kniekousen de schoenen lakgroen met/
een touw zat de kerk om je middel/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten